Niech nie zabraknie w tym dniu zadumy nad tymi, którzy polegli w obronie Ojczyzny i naszej wdzięczności za wywalczoną przez nich wolność!
Bo suwerenność, wolność i niepodległość Polski nie są nam dane raz na zawsze. To zadanie na wszystkie kolejne pokolenia!
A jak długa to sztafeta pokoleń i jak rozległe morze ofiarności, bohaterstwa i wyrzeczeń, najpiękniej obrazują słowa pieśni Jana Pietrzaka pt. “Żeby Polska była Polską”.
Z głębi dziejów, z krain mrocznychPuszcz odwiecznych, pól i stepów Nasz rodowód, nasz początek Hen, od Piasta, Kraka, Lecha Długi łańcuch ludzkich istnień Połączonych myślą prostąŻeby Polska była Polską!***Wtedy kiedy los nieznanyRozsypywał nas po kątach Kiedy obce wiatry gnały Obce orły na proporcach Przy ogniskach wybuchała Niezmożona nuta swojskaŻeby Polska była Polską!***Zrzucał uczeń portret caraKsiądz Ściegienny wznosił modły Opatrywał wóz Drzymała Dumne wiersze pisał Norwid I kto szablę mógł utrzymać Ten formował legion, wojskoŻeby Polska była Polską!***Matki, żony w mrocznych izbachWyszywały na sztandarach Hasło: “Honor i Ojczyzna” I ruszała w pole wiara I ruszała wiara w pole Od Chicago do TobolskaŻeby Polska, żeby PolskaŻeby Polska była Polską!