Krempachy to jedna z 14 wsi leżących po polskiej stronie Spisza, założona na prawie niemieckim.
Jako wieś spiska charakteryzuje się więc typowo spiską zabudową (układ zabudowań ma tu charakter placowo-ulicowy), czyli na głównym placu stoją kościół, szkoła i remiza, a od niego odbiegają ulice boczne. Kiedyś wszystkie domy budowano frontem do drogi. Ale upływ czasu, większa zamożność mieszkańców i nowy, odmienny styl – sprawiły, że wieś straciła typową dla siebie zwartą zabudowę. W najstarszej części, tj. wzdłuż ul. Długiej i Kamieniec domy nadal stoją gęsto przy sobie. Ale już na bocznych, później zaprojektowanych, uliczkach rzecz ma się często inaczej.
Od zarania ludność Krempach trudniła się rolnictwem i pasterstwem. Były czasy, kiedy nie było domu, w którym by ktoś nie gospodarzył. A dziś prawdziwych gazdów zostało niewielu. – Lecz u tych gospodarzy (którzy gazdują – przyp. KW), zwiększyło się pogłowie – przekonuje autorka opracowania „Krempachy” Maria Wnęk.